Gisterenochtend werden we weer wakker met hoosbuien, niet normaal meer.

We wilden eigenlijk naar het Bako National Park gaan, maar met die regen ? Maar de andere dagen werd het ook rond 10 uur droog, dus we besloten om rond een uurtje of half 11 hier te vertrekken.

Bako National Park is een beschermd gebied, waar nog veel wilde dieren leven, onder andere verschillende aapsoorten, wilde zwijnen, slangen, varanen, vogels en krokodillen. Ook leeft daar de zeldzame neusaap, die alleen maar op Borneo voorkomt en nergens anders.De aap noemt men Orang Belanda, of te wel Hollandse aap, vanwege zijn neus, men vond dat destijds de Nederlandse kolonisten ook zulke neuzen hadden.

Eerst gingen we een stuk met de taxi naar het dorp Bako en daar moesten we dan overstappen op een bootje, die ons vervolgens naar het park zou brengen.

Het bootje deed er ongeveer 20 minuten over.

Onderweg liet de bootsman opeens zijn gas helemaal los en wees ons op iets aan de oever, op het zand. Wij dachten een stuk hout te zien, maar het bleek een krokodil te zijn. Toen we nog eens goed keken zagen we het ook, best wel een grote ook nog. Zodra het beest ons zag sprong hij het water in en weg was hij.

Het eerste wilde dier was gespot !

Zodra we aan land stonden konden we kiezen uit allerlei trekkings­­/routes om te lopen, variërend van een uur tot 7 uur.

Wij kozen een route van 2 uur, door het gebied van de neusapen en dan maar hopen dat we ze zouden zien.

Het was inmiddels behoorlijk zonnig en warm, dus dat werd afzien.

We waren nog niet de trail begonnen of we zagen al een neusaap, met jong nog wel. We bleven heel stil, want anders was hij meteen verdwenen, helaas kwam er een dame vanaf de andere kant die de aap niet gezien had en die haar mond dus niet kon houden en toen was hij weer gevlogen. Gelukkig hebben we wel een foto kunnen maken.

Vervolgens begon de trekking van een uur richting een strandje en dan weer terug.

Het was een barre tocht, 2 uur lang klauteren, klimmen, zweten, zwoegen, glijden, en natuurlijk turen of we wat zagen.

We hebben nog een neusaap gezien, een andere aapsoort waarvan we niet weten wat het was en verder veel mooie natuur en een reuzen mier, maar dat was het.

Er was ons al verteld dat je echt geluk moet hebben om veel te zien, en wij hebben dan 2 neusapen gezien en hadden dus geluk, want er waren mensen die hadden helemaal geen dieren gezien.

Toch viel ons dat een beetje tegen, maar goed de tocht was wel mooi, leuk om toch gedaan te hebben, al heb ik nu wel een beetje spierpijn. ;-)

Vandaag was dan de dag dat we naar Semenggoh Wildlife Park zouden gaan, het park van de Orang Oetans. ‘s Morgens regende het natuurlijk weer, dus we gingen maar ‘s middags. Je kunt maar 2 keer per dag terecht, rond 9 uur en rond 3 uur. Dan worden de apen gevoerd die nog niet zelfstandig kunnen leven in het wild. Bij dit centrum worden Orang Oetans opgevangen die hun ouders kwijt zijn of die zijn gevonden en deze worden dan weer langzaam aangeleerd zelf in het wild te leven. Een aantal lukt dit nooit meer en die blijven bij het centrum. Degene die bijna zelfstandig zijn komen dan nog af en toe naar de voedingssessies, maar ook hier moet je dus weer geluk hebben, want soms komt er geen een en soms komen er wel 10. Er zijn er nog ongeveer 25 die zo nu en dan terugkomen voor het voer.

Na ‘s morgens eerst in een luxe Mall geshopt te hebben ( waar de stroom was uitgevallen, dus niks was open) gingen we op we naar het park.

We waren vrij vroeg, dus we waren als enigen in het park.

We moesten een lange weg aflopen naar de voederplaats en vonden het best wel eng, want er was niemand te zien. Stel er hangt er opeens eentje voor je neus? Maar goed we liepen door en na zo'n kilometer of 2 zagen we een oud mannetje staan, die meteen naar een boom wees en ja hoor daar zat er al eentje. Wat zijn ze toch groot.

We liepen een stuk verder en daar hing een moeder met jong op een perfecte hoogte voor een mooie foto, wat een mooi gezicht, en wat mooi ook dat er verder nog niemand was, dus we konden alle tijd en ruimte nemen voor de foto's.

Na ongeveer een half uurtje druppelden meer toeristen binnen en kwamen ook de rangers met wat fruit naar een open veld tussen de bomen toe en ja hoor, daar kwamen nog meer Orang Oetans. Het was ondertussen gaan regenen en we hadden geen regencapes mee. We wilden nog wat wachten tot het wat droger werd, we hadden mooie foto's en we waren tevreden.

Op het moment dat we wilden vertrekken kwamen de rangers wat paniekerig aan rennen, we moesten allemaal weg waar we stonden, en naar een 'veilige plek ' toe. Waarom zagen we al snel, een van de leiders van de Orang Oetans was naar beneden gekomen, wat een reus ! De andere apen waren bang voor hem en waren allemaal de boom in gevlucht. De leider heette Ritchie en ging heel relaxed wat bananen zitten eten, vlak voor ons neus, we konden weer mooie foto's maken en waren blij dat we deze ook nog hadden gezien.

De parkranger vertelde dat er vanochtend, vanwege de regen maar 2 Orang Oetans waren geweest en dat het vanmiddag dus best druk was en de leider kwam niet vaak naar beneden, dus we hadden geluk gehad.

Mooie ervaring dus!

Voldaan reden we weer richting Kuching, waar we nog wat souvenirs hebben gekocht en nu zitten we dan weer op de kamer, klaar voor ons volgende station.

Morgenochtend vertrekken we om 6 uur ‘s morgens naar Kota Kinabalu.Het is ongeveer anderhalf uur vliegen en dan zitten we in de provincie Sabah.

Hopelijk hebben we daar ook zo'n snelle internetverbinding, dus wie weet tot daar !

Groetjes de Timajo's