Kota Kinabalu

Even een kleine update.

Gisteren zijn we van de provincie Sarawak naar de provincie Sabah gevlogen. De vlucht duurde ongeveer een uur en een kwartier.

Om kwart over 8 stonden we bij ons hotel, wat helaas een beetje tegenvalt. Het is schoon,maar erg klein.

We hebben eerst wat ontbeten en rond een uurtje of 12 zijn we op zoek gegaan naar een bootje.

Voor de kust ligt namelijk een natuurpark wat bestaat uit verschillende eilanden. Je kan er snorkelen, wandelenen zonnebaden.

Om half 1 zaten we op de boot. Dat ding ging loei hard en sprong op de golven. Voor mensen met een slechte rug niet aan te raden !

Na zo'n 20 minuten kwamen we op het eilandje Sapi aan en daar hebben we de rest van de middag doorgebracht met zonnen en snorkelen.

Er waren mooie gekleurde vissen, maar niet heel spectaculair.

Ook zagen we nog 3 grote varanen in de buurt van het strand. (foto's volgen later)

Vandaag werden we weer wakker met water, zowel buiten, asls binnen.

Buiten regent het en binnen lekt de airco, daar moet dus naar gekeken worden.

De regen lijkt wel altijd 's morgens te zijn, dus we wachten het even af met onze plannen. We willen eigenlijk naar een ander eiland toe, wat iets verder weg ligt.

Wordt vervolgd................

Neusapen en Orang Oetans

Gisterenochtend werden we weer wakker met hoosbuien, niet normaal meer.

We wilden eigenlijk naar het Bako National Park gaan, maar met die regen ? Maar de andere dagen werd het ook rond 10 uur droog, dus we besloten om rond een uurtje of half 11 hier te vertrekken.

Bako National Park is een beschermd gebied, waar nog veel wilde dieren leven, onder andere verschillende aapsoorten, wilde zwijnen, slangen, varanen, vogels en krokodillen. Ook leeft daar de zeldzame neusaap, die alleen maar op Borneo voorkomt en nergens anders.De aap noemt men Orang Belanda, of te wel Hollandse aap, vanwege zijn neus, men vond dat destijds de Nederlandse kolonisten ook zulke neuzen hadden.

Eerst gingen we een stuk met de taxi naar het dorp Bako en daar moesten we dan overstappen op een bootje, die ons vervolgens naar het park zou brengen.

Het bootje deed er ongeveer 20 minuten over.

Onderweg liet de bootsman opeens zijn gas helemaal los en wees ons op iets aan de oever, op het zand. Wij dachten een stuk hout te zien, maar het bleek een krokodil te zijn. Toen we nog eens goed keken zagen we het ook, best wel een grote ook nog. Zodra het beest ons zag sprong hij het water in en weg was hij.

Het eerste wilde dier was gespot !

Zodra we aan land stonden konden we kiezen uit allerlei trekkings­­/routes om te lopen, variërend van een uur tot 7 uur.

Wij kozen een route van 2 uur, door het gebied van de neusapen en dan maar hopen dat we ze zouden zien.

Het was inmiddels behoorlijk zonnig en warm, dus dat werd afzien.

We waren nog niet de trail begonnen of we zagen al een neusaap, met jong nog wel. We bleven heel stil, want anders was hij meteen verdwenen, helaas kwam er een dame vanaf de andere kant die de aap niet gezien had en die haar mond dus niet kon houden en toen was hij weer gevlogen. Gelukkig hebben we wel een foto kunnen maken.

Vervolgens begon de trekking van een uur richting een strandje en dan weer terug.

Het was een barre tocht, 2 uur lang klauteren, klimmen, zweten, zwoegen, glijden, en natuurlijk turen of we wat zagen.

We hebben nog een neusaap gezien, een andere aapsoort waarvan we niet weten wat het was en verder veel mooie natuur en een reuzen mier, maar dat was het.

Er was ons al verteld dat je echt geluk moet hebben om veel te zien, en wij hebben dan 2 neusapen gezien en hadden dus geluk, want er waren mensen die hadden helemaal geen dieren gezien.

Toch viel ons dat een beetje tegen, maar goed de tocht was wel mooi, leuk om toch gedaan te hebben, al heb ik nu wel een beetje spierpijn. ;-)

Vandaag was dan de dag dat we naar Semenggoh Wildlife Park zouden gaan, het park van de Orang Oetans. ‘s Morgens regende het natuurlijk weer, dus we gingen maar ‘s middags. Je kunt maar 2 keer per dag terecht, rond 9 uur en rond 3 uur. Dan worden de apen gevoerd die nog niet zelfstandig kunnen leven in het wild. Bij dit centrum worden Orang Oetans opgevangen die hun ouders kwijt zijn of die zijn gevonden en deze worden dan weer langzaam aangeleerd zelf in het wild te leven. Een aantal lukt dit nooit meer en die blijven bij het centrum. Degene die bijna zelfstandig zijn komen dan nog af en toe naar de voedingssessies, maar ook hier moet je dus weer geluk hebben, want soms komt er geen een en soms komen er wel 10. Er zijn er nog ongeveer 25 die zo nu en dan terugkomen voor het voer.

Na ‘s morgens eerst in een luxe Mall geshopt te hebben ( waar de stroom was uitgevallen, dus niks was open) gingen we op we naar het park.

We waren vrij vroeg, dus we waren als enigen in het park.

We moesten een lange weg aflopen naar de voederplaats en vonden het best wel eng, want er was niemand te zien. Stel er hangt er opeens eentje voor je neus? Maar goed we liepen door en na zo'n kilometer of 2 zagen we een oud mannetje staan, die meteen naar een boom wees en ja hoor daar zat er al eentje. Wat zijn ze toch groot.

We liepen een stuk verder en daar hing een moeder met jong op een perfecte hoogte voor een mooie foto, wat een mooi gezicht, en wat mooi ook dat er verder nog niemand was, dus we konden alle tijd en ruimte nemen voor de foto's.

Na ongeveer een half uurtje druppelden meer toeristen binnen en kwamen ook de rangers met wat fruit naar een open veld tussen de bomen toe en ja hoor, daar kwamen nog meer Orang Oetans. Het was ondertussen gaan regenen en we hadden geen regencapes mee. We wilden nog wat wachten tot het wat droger werd, we hadden mooie foto's en we waren tevreden.

Op het moment dat we wilden vertrekken kwamen de rangers wat paniekerig aan rennen, we moesten allemaal weg waar we stonden, en naar een 'veilige plek ' toe. Waarom zagen we al snel, een van de leiders van de Orang Oetans was naar beneden gekomen, wat een reus ! De andere apen waren bang voor hem en waren allemaal de boom in gevlucht. De leider heette Ritchie en ging heel relaxed wat bananen zitten eten, vlak voor ons neus, we konden weer mooie foto's maken en waren blij dat we deze ook nog hadden gezien.

De parkranger vertelde dat er vanochtend, vanwege de regen maar 2 Orang Oetans waren geweest en dat het vanmiddag dus best druk was en de leider kwam niet vaak naar beneden, dus we hadden geluk gehad.

Mooie ervaring dus!

Voldaan reden we weer richting Kuching, waar we nog wat souvenirs hebben gekocht en nu zitten we dan weer op de kamer, klaar voor ons volgende station.

Morgenochtend vertrekken we om 6 uur ‘s morgens naar Kota Kinabalu.Het is ongeveer anderhalf uur vliegen en dan zitten we in de provincie Sabah.

Hopelijk hebben we daar ook zo'n snelle internetverbinding, dus wie weet tot daar !

Groetjes de Timajo's

Kuching, Kattenmuseum en Sarawak Cultural Village

Gisteren hebben we 's morgens eerst uitgeslapen tot 10 uur, ongekend voor ons, we waren nog net op tijd voor het ontbijt.

Daarna hebben we rustig wat bij het zwembad gezeten en rond een uurtje of twee zijn we richting het centrum gegaan.

We werden afgezet bij the Waterfront, een lange boulevard van ongeveer 1km lang waar je langs de rivier kunt lopen.

Er zijn allerlei stalletjes waar je wat kunt kopen en je hebt er mooi uitzicht.

Wat hier ook weer opviel, is dat het allemaal zo schoon en netjes is, je waant je eigenlijk niet in een Aziatische stad, de wegen zijn keurig aangelegd, er staan om de 10 meter prullenbakken en nergens ligt troep op straat.

Na een wandeling langs de boulevard besloten we naar de weekend markt te gaan. Dat was nog een behoorlijke tippel, maar uiteindelijk hebben we het gevonden.

Op de markt was van alles te koop, vis, fruit, snuisterijen en kleding.

We hadden honger en zagen een Pizzahut, daar hadden we wel trek in.

Momenteel is het in Maleisië ramadan, niet iedereen doet daar aan mee, want er wonen vele nationaliteiten in Maleisië en dus ook op Borneo, maar hier in dit gedeelte wonen wel veel moslims.

Toen we dan ook de Pizzahut binnen kwamen zaten er vele moslim gezinnen naar lege bordjes te staren. Wij werden er tussen gezet en konden meteen bestellen.

Ons drinken werd gebracht en even later ons eten. De families zaten nog steeds naar lege bordjes te kijken. Er werd wel eten naar de tafel gebracht en ook kannen met drinken, maar ze raakten niks aan.

We keken al naar buiten om te zien of de zon al was onder gegaan, maar we konden het niet echt zien. Opeens ging er een hele harde bel door het restaurant en begon iedereen te lachen en de borden werden meteen volgeschept...eten met die handel! Wij moesten er ook erg om lachen en een vrouw aan de tafel naast ons legde ons vrolijk uit dat ze aan het vasten waren en dat ze nu mochten eten.

Grappig hoe dat gaat, binnen 10 minuten hadden ze alles op. (wat volgens ons al koud was)

Na het eten hebben we nog eventjes over de markt gelopen en zijn we terug gegaan naar het hotel.

Vannacht heeft het behoorlijk geregend, echte tropische buien, want het leek wel of ze hele badkuipen tegelijk leeggooiden. Ook vanochtend regende het nog wat en daarom hebben we onze plannen maar veranderd, we wilden eigenlijk naar Bako National Park voor een jungletrekking, maar het leek ons te nat en blubberig, dus besloten we maar om eerst naar het kattenmuseum te gaan.

De naam Kuching betekent ook eigenlijk kat, stad van de katten, dus daarom ook een kattenmuseum hier. Dat museum stelde eigenlijk niet zo heel veel voor, veel kattenplaatjes,foto's en posters, beeldjes, etc etc, dus we waren snel weer klaar, gelukkig was de toegang gratis, anders voelden wij ons als Nederlanders natuurlijk behoorlijk genept.

Tot overmaat van ramp was ik de accu van de fotocamera vergeten en moest ik het met onze nieuwe gewonnen aanwinst doen, die toch minder mogelijkheden en power heeft, dus dat was wel balen, maar goed beter iets dan niets,

Buiten gekomen was het weer behoorlijk opgeknapt en zijn we naar het Sarawak Cultural Village gegaan.Dit is een zogenaamd 'levend'museum waar je kunt zien hoe allerlei verschillende culturen, volken/stammen van Sarawak ( provincie van Borneo) leven.

Er zijn verschillende huizen nagebouwd en in ieder huis wordt je door een volk verwelkomd met zang en dans en vervolgens kun je zien wat men maakt en hoe men leeft.

Het is op zich wel leuk om te zien.

Tim heeft nog een tattoo laten zetten, nee niet zo eentje als Gerard Joling, maar een veilige met inkt, die na 3 dagen ongeveer er weer af is.

De dag eindigt dan met een show en daar eindigt dan ook mijn fotosessie, want precies op het moment van de show was ook nog eens de accu van deze camera leeg.

Al met al toch een leuke dag, die we hebben afgesloten in een restaurantje aan de rivier.

Als het goed is gaan we morgen de jungletrek doen, dus we zijn benieuwd

Vertrek naar en aankomst op Borneo

Eindelijk was het dan zover, we zijn vertrokken naar Borneo.

Om half 8 stond Taxi Jochem voor de deur en konden we vertrekken richting Schiphol.

De regen kwam met bakken uit de lucht, dus een mooie dag om op vakantie te gaan.

De reis verliep voorspoedig dus we stonden op tijd op schiphol, om onze prijs in ontvangst te nemen. We werden nog even geinterviewd en gefilmd door de telegraaf en off we went !

Als het goed is wordt ons verhaal 10 september of later geplaatst, dus dat houden we in de gaten.

Nadat we in waren gecheckt konden we lekker met z'n 3en naast elkaar zittend de reis doorbrengen.

Om 6 uur 's morgens (plaatselijke tijd) stonden we op Kuala Lumpur. Daar hadden we alle tijd ( dat is wel eens anders geweest he Roel en Piet) om op ons gemak naar het andere vliegveld te reizen voor de doorvlucht naar Borneo.

Ook op het andere vliegveld verliep alles voorspoedig en dus zaten we een paar uur later in het vliegtuig richting Borneo en wel Kuching.

De eerste indruk van Kuching/Borneo is dat het er schoon uitziet, netjes en vooral ook brommervrij.

Waar in Indonesië de straten zwart zien van de brommertjes, zie je hier slechts een enkel brommertje voorbij gaan, wat een rust.

Ben benieuwd wat de rest van Borneo ons te bieden heeft.

Tim heeft al een duik genomen in het zwembad en we hebben net ons avondeten op.

Eerst maar eens lekker uitrusten met een goede nachtrust en dan gaan we de rest ontdekken.

Laatste nachtje thuis

Eindelijk is het dan zo ver, nog 1 nachtje slapen en we vertrekken naar Borneo.

De koffers staan klaar, het huis is schoon, alles is geregeld.

Ik hoop dat we overal een beetje redelijk internet hebben, maar we zullen het zien.

Als jullie even niets lezen, dan zal het daar aan liggen.

groetjes en tot op Borneo,

De timajo's